قرآن و بازتاب تربیتی روابط چهارگانه انسان

در این مقاله روابط چهارگانه انسان و بازتاب تربیتی متقابل آنها بحث شده است. در این راستا نخست به پیشینه تاریخی بحث پرداخته می شود، سپس بحران حوزه تربیت در این رابطه پس از رنسانس و به فراموشی سپرده شدن ارتباط با خدا و باور سرشت انسان یادآوری می گردد. آن گاه دیدگاه قرآن به عنوان یک ضرورت مورد توجه قرار می گیرد که باور به فطرت و ضرورت خودیابی و خودشناسی را در خود دارد و ارتباط های چهارگانه در آن به وضوح قابل مشاهده می باشد و ارتباط با خدا در قالب ایمان، پرستش، توکل و استغفار قابل تکامل شناخته می شود و ارتباط با خود به معنای خداگونه شدن پذیرفته شده است که تکامل بی نهایت قابل پیش بینی می نماید. خودشناسی حقیقت نوع شناختی دارد و این مبنای تکامل اجتماعی در قالب عدالت خواهی و مددرسانی است که با الگوگیری از خوبان تاریخ و دوری از بدان نیز در ارتباط است. ارتباط با طبیعت در این مقاله با سه نوع سودخواهی، یعنی رسیدن به خود، اشباع حس زیبادوستی و استفاده از نعمت های نامحدود دنبال می شود.